Sanığın katılanlara yönelik çaldıkları parayı geri getirmelerini aksi takdirde silah zoruyla parasını tahsil edeceğine yönelik ifadeleri, tehdit suçuna sebebiyet verir mi?

Karar

YARGITAY

8. CEZA DAİRESİ

Esas Numarası: 2020/16666

Karar Numarası: 2022/19774

Karar Tarihi: 26.12.2022

Gereği görüşülüp düşünüldü:

1- Sanık hakkında iftira suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;

Mahkemece, kanıtlar değerlendirilip gerektirici nedenleri açıklanmak suretiyle verilen beraat kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan katılan ... vekilinin, atılı suçun sabit olduğuna, katılan ... vekilinin de atılı suçun unsurlarının oluştuğuna yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,

2- Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde ise;

Oluşa ve dosya kapsamına göre; kolluk tarafından tutulan 01.07.2015 tarihli tutanakta sanığın katılanlara yönelik olarak kendisine ait kafeden hırsızlık yaptıklarını, bu sebeple 90.000 TL istediğini, bu parayı söke söke alacağını, buradan çıkınca katılanlar Can, Ahmet ve ...'ü vuracağını, peşlerini bırakmayacağını söyleyerek tehdit ettiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında atılı suçtan mahkumiyet yerine, yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,

Kabul ve uygulamaya göre de; sanığın tehdit suçunu uzlaşma ve basit yargılama usulüne tabi olmayan iftira suçundan farklı zamanda işlediği anlaşıldığından;

a) 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMUK.nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK.nın 106/1-1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

b) Dairemizin 2020/2463 Esas sayılı dosyasında 01.10.2020 tarihli kararla, somut norm denetimi yoluyla iptal istemli başvuru üzerine Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 gün ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 17.10.2019 tarih ve 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin "01.01.2020 tarihi itibariyle... hükme bağlanmış ve kesinleşmiş dosyalarda .... basit yargılama usulü uygulanmaz" bölümündeki "hükme bağlanmış" ibaresinin Anayasanın 38. maddesine aykırı olduğuna ve iptaline karar verilmiştir.

2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 38. maddesinde suçun kanuniliği ve cezanın kanuniliği güvence altına alınmıştır. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 7/1. maddesinde de aynı güvencelere yer verilerek "lehe kanunun uygulanması ilkesi" benimsenmiştir.

Maddi ceza hukukuna ilişkin hükümler içeren basit yargılama usulünün "hükme bağlanmış dosyalarda" uygulanmasını engelleyen 5271 sayılı CMK.nın geçici 5.maddesinin (d) bendindeki "hükme bağlanmış" ibaresinin basit yargılama usulü yönünden Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle temyiz davasına konu dosyalarda lehe hükümler içeren CMK.nın 251/3. maddesinin uygulanması imkanının doğması ve bu konuda mahkemesince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,

Bozmayı gerektirmiş, katılanlar vekillerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.12.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.