Sanık ile müdafi arasında düzenlenen vekaletnamede, haksız koruma tedbirleri nedeniyle tazminat istemi yönünden özel yetki bulunmasının gerekmediği hk.

YARGITAY

12. CEZA DAİRESİ

Esas Numarası: 2021/4195

Karar Numarası: 2022/3489

Karar Tarihi: 09.05.2022

Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talep eden davacı ... vekiline ait vekaletnamede özel yetki bulunmadığından bahisle dava dilekçesinin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 142/4. maddesi uyarınca reddine dair İskenderun 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 06.07.2018 tarihli ve 2018/196 Esas, 2018/270 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 18.12.2018 tarihli ve 2018/1285 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.

Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 03/12/2018 tarihli ve 2018/5044 Esas, 2018/11481 Karar sayılı ilâmında "....Tazminat davasının, dayanağını teşkil eden beraat hükmünün verilmesinden itibaren kısa bir süre geçtikten sonra açıldığı, davacı ile avukatı arasındaki vekalet ilişkisi gösteren 24/10/2011 tarihli vekaletnamenin genel bir vekaletname olduğu ve davacı ile vekili arasındaki vekalet ilişkisinin devam ettiğinin anlaşılması karşısında; yargılamaya devamla esas hakkında bir hüküm kurulması gerekirken vekaletnamede tazminat davası açılması hususunda özel yetki bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi bozmayı gerektirmiş..." şeklinde belirtildiği üzere, somut olayda, İskenderun 2. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 06.07.2018 tarihli 2018/196 Esas - 2018/270 Karar sayılı ilamı ile dava dilekçesinin CMK'nın 142/4. maddesi uyarınca reddine dair verilen kararda usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığı gerekçesiyle dava dilekçesinin reddine dair karara yönelik itirazın reddine karar verilmesi karşısında; sanık ile müdafii arasında düzenlenen vekaletnamede 5271 sayılı Kanunun 141 ve devamı maddeleri uyarınca haksız koruma tedbirleri nedeniyle tazminat istemi yönünden özel yetki bulunması gerekmediği gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 29.04.2021 gün ve 94660652-105-31-15506-2020-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22.06.2021 gün ve 2021/68097 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:

Dairemiz istikrar kazanan yerleşik uygulamasına göre, 5271 sayılı kanun gereğince tazminat davası açma hususunda vekaletnamede ayrıca özel yetki bulunmasının zorunlu olmadığının anlaşılması karşısında; yargılamaya devamla esas hakkında bir hüküm kurulması gerekirken vekaletnamede tazminat davası açılması hususunda özel yetki bulunmadığı gerekçesiyle dilekçenin reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.

Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 18.12.2018 tarihli ve 2018/1285 değişik iş sayılı kararının CMK'nın 309. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.