Murisin kredi borcuna ilişkin taşınmazı üzerine ipotek tesis etmesi durumunda, söz konusu ipotekten mirasçılar sorumlu mudur?

Karar

11. Hukuk Dairesi         2021/1848 E.  ,  2022/5936 K.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 11.05.2018 tarih ve 2017/1494 E. - 2018/716 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 03.11.2020 tarih ve 2019/465 E. - 2020/1012 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş, UYAP sistemi üzerinden 29.06.2021 tarihinde davacı vekili tarafından verilen temyizden feragat dilekçesi de dikkate alınarak, dosyanın incelemesinin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkili aleyhine ipoteğin paraya çevrilmesi yoluyla takibe girişilmiş ise de davacının taşınmazı ipotek altına alacak herhangi bir işleminin bulunmadığını, babası merhum ...'ün hayatta iken 22/05/2009 tarihinde bir kredi borcuna kefil olup taşınmazları üzerine ipotek konulduğunu ancak borcun kapatılmış olması sebebiyle ipoteğin kalktığını, takibe dayanak ipoteğin bağlı olduğu kredinin ise 10/05/2013 tarihli olup, babası merhum ...'ün 03/01/2011 tarihinde vefat etmesinden sonra kullandırıldığını, bunun hukuken mümkün olmadığını beyanla, davalıya borçlu olunmadığının tespitini ve davalının kötü niyet tazminatına mahkum edilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalı davaya cevap vermemiştir.

Mahkemece yapılan yargılama, toplanan delillere göre, davacı, taşınmaz üzerine babası ...'ün vefatından sonra 10/05/2013 tarihli sözleşme ile ipotek konulduğunu ve bunun hukuka aykırı olduğunu ileri sürmüş ise de, ... ile ...'ün müşterek müteselsil kefil sıfatıyla imzaladıkları 10/05/2013 tarihli sözleşme ile herhangi bir taşınmaz üzerine ipotek konulmadığının anlaşıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, karara karşı davacı vekili istinaf talebinde bulunmuştur.

Bölge Adliye Mahkemesince, davacı murisi tarafından Isımatik Dayanıklı Tük. Mal. Ltd. Şti'nin doğmuş ve doğacak tüm borçlarının teminatını teşkil etmek üzere ipotek tesis edildiği, sözkonusu ipoteğin lehine ipotek verilen Isımatik Dayanıklı Tük. Mal. Ltd. Şti'nin ipotekli taşınmaz malikinin ölümünden sonra doğan borçları yönünden de teminat teşkil ettiği, mahkemece bu husus dikkate alınarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken dosya kapsamına uygun olmayan "... ile ...'ün müşterek müteselsil kefil sıfatıyla imzaladıkları 10/05/2013 tarihli sözleşme ile herhangi bir taşınmaz üzerine ipotek konulmadığı" gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesinin doğru olmadığı, bu durumda Dairemizce, HMK'nın 353/1-b-2. maddesine göre yargılamada eksiklik bulunmamakla beraber, kanunun olaya uygulanmasında hata edilip de yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığından davacı vekilinin istinaf isteminin mahkemenin gerekçesine yönelik olarak kabulü ile, Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 11/05/2018 tarih ve 2017/1494 Esas, 2018/716 Karar sayılı kararının kaldırılmasına, davanın reddine karar verilmiştir.

Taraf vekilleri, kararı temyiz etmiştir.

Davacı vekili, 29.06.2021 tarihli dilekçesi ile temyiz incelemesinden feragat ettiğini beyan etmiştir.

1- İstinaf Mahkemesince verilen karar, davacı vekilince temyiz edilmiş ise de, davacı vekili tarafından UYAP üzerinden ibraz edilen 29.06.2021 tarihli dilekçe ile temyiz isteminden feragat edilmiştir. Temyiz eden davacı vekili tarafından ibraz edilen dosyada mevcut vekaletname örneği incelendiğinde vekile temyizden feragat etme yetkisinin tanınmış olduğu görülmüştür. HMK’nın 307. (HUMK’nın 91'inci) maddesine göre feragat, iki taraftan birinin netice-i talebinden vazgeçmesidir. Bu itibarla, davacı vekilinin temyiz isteminin usulüne uygun bulunan feragat nedeniyle reddine karar vermek gerekmiştir.

2- Davalı yanın temyiz istemine gelince; İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre, yerinde görülmeyen davalının tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin feragat nedeniyle REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına,15.09.2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.