Sahte fatura düzenleme cezası ile birlikte beyanname verilmemesi nedeni ile ek vergi cezası uygulanır mı?

Karar

 

 

 

Danıştay 4. Daire Başkanlığı   2021/8313 E.  ,  2021/10856 K.

 

 

T.C.

 

D A N I Ş T A Y

 

DÖRDÜNCÜ DAİRE

 

Esas No : 2021/8313

 

Karar No : 2021/10856

 

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : …Vergi Dairesi Başkanlığı

 

(…Vergi Dairesi Müdürlüğü)

 

VEKİLİ : Av. …

 

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Vasisi …

 

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

 

YARGILAMA SÜRECİ :

 

Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura düzenleyerek komisyon geliri elde ettiğinden bahisle takdir komisyonu kararına dayanılarak re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2009 yılı gelir vergisi, 2009/4-6,7-9,10-12 dönemleri geçici vergiler ile 2009/5,6,7,8,9,10 dönemleri vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinin kaldırılması istenilmiştir.

 

İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesinin temyize konu kararıyla; davacı hakkında düzenlenen Vergi Tekniği Raporunda yer verilen tespitlerden, düzenlediği faturaların gerçek bir mal teslimi veya hizmet ifasına dayanmayan sahte faturalar olduğu sonucuna ulaşıldığı, Mahkemelerince yapılan 25/01/2021 tarihli ara kararla; davalı idareden, dava konusu tarhiyatların matrahlarının bulunuş yönteminin ayrıntılı olarak izahının istenildiği, İdarece ibraz edilen bilgi ve belgelerden 2009 yılı gelir vergisi ve 2009/7-9, 10-12 dönemleri geçici vergileri için hem 213 sayılı Kanun'un 30/2-6 bendi uyarınca komisyon geliri hesaplandığı, hem de 213 sayılı Kanun'un 30/2-1 bendi uyarınca beyanname verilmemesi nedeniyle ayrıca bir matrah takdir edildiği, 2009/4-6 dönemi geçici vergi ve 2009/5,6,7,8,9,10 dönemleri katma değer vergisi için ise sadece komisyon geliri nedeniyle matrah takdir edildiğinin belirtildiği, olayda, vergi tekniği raporundaki tespitlerden davacı tarafından düzenlenen tüm faturaların sahte faturalar ve komisyon karşılığı düzenlenen faturalar olduğu sonucuna varıldığından, gerçek bir ticari faaliyeti olmayan davacının bu aşamada beyanname vermesi gerektiğinden bahsedilemeyeceğinden sadece elde ettiği komisyon geliri üzerinden tarhiyat yapılması gerektiği dolayısıyla; beyanname verilmemesi nedeniyle takdir edilen matrahlarda ve yapılan cezalı tarhiyatlarda hukuka uyarlık görülmediği, dava konusu tüm vergi ve dönemler için komisyon geliri üzerinden takdir edilen matrah yönünden ise komisyon geliri hesaplanırken mükellefin her ay için beyan ettiği KDV matrahları ile karşı firmaların ay bazında Ba formları ile alımlarına ilişkin bildirimlerinin ay bazında toplandığı, bu toplam tutarlara %18 KDV hesaplanarak eklendiği ve bulunan tutarlar üzerinden %2 komisyon geliri hesaplandığı görülmüşse de, komisyon geliri bulunurken davacının KDV matrahları ile karşı firmaların davacıdan alışlarına ilişkin Ba bildirimlerinin toplanması tek bir fatura tutarının iki defa hesaba katılması anlamına gelebileceği, davacının KDV matrahları ile karşı firmaların davacıdan alışlarına ilişkin Ba bildirimlerinden hangisi yüksek ise yüksek olanın esas alınarak %18 KDV eklenmesi ve bu tutar üzerinden %2 komisyon geliri hesaplanması gerektiğinden, davacının KDV matrahları ile karşı firmaların davacıdan alışlarına ilişkin Ba bildirimlerinin karşılaştırılması sonucu ay bazında yüksek olana isabet eden matrahta ve cezalı tarhiyatlarda hukuka aykırılık, yüksek olanı aşan tutara isabet eden matrahta ve cezalı tarhiyatlarda, ayrıca mahsup dönemi geçen geçici vergi aslında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.

 

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı İdare tarafından, davacı mükellef adına yapılan işlemlerde vergi mevzuatına aykırı bir hususun bulunmadığı belirtilerek kabule ilişkin karar kısmının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

 

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

 

TETKİK HÂKİMİ : …

 

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

 

TÜRK MİLLETİ ADINA

 

Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

 

İNCELEME VE GEREKÇE :

 

İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.

 

Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

 

KARAR SONUCU :

 

Açıklanan nedenlerle;

 

1.Temyiz isteminin reddine,

 

2.Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,

 

3.Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,

 

4.Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,

 

5.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 27/12/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Bu sayfa 237 kez görüntülendi.