Erkeğin eşini hastaneye götürmemesi manevi tazminat gerektirir mi?

2. Hukuk Dairesi    2021/4446 E. , 2021/6581 K.

MAHKEMESİ: Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi

DAVA TÜRÜ: Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından, her iki davanın tamamına yönelik olarak; davalı-karşı davacı kadın tarafından ise erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, tedbir nafakasının ve maddi tazminatın miktarı, reddedilen yoksulluk nafakası ile manevi tazminat talebi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

1-Davacı-karşı davalı erkeğin “Kadının davasının kabulü, kendi davasının reddi, kusur belirlemesi, kadın yararına maddi tazminata ve tedbir nafakasına hükmedilmesi ile reddedilen kendi tazminat taleplerine” yönelik temyiz dilekçesinin incelenmesinde;

İlk derece mahkemesince bu yönlere ilişkin olarak verilen hüküm davacı -karşı davalı erkek tarafından istinaf edilmeyerek kesinleşmiştir. Bu nedenle davacı -karşı davalı erkeğin istinaf edilmeyerek kesinleşen bu yönlere ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.

2-Tarafların sair temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;

a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı erkeğin tüm, davalı-karşı davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.

b-Mahkemece kabul edilen ve gerçekleşen "Eve geç saatlerde gelme, eviyle ilgilenmeme ve evinin ihtiyaçlarını karşılamama" şeklindeki kusurlu davranışları nedeniyle boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davacı-karşı davalı erkeğin tam kusurlu olduğu anlaşılmaktadır. Gerek ilk derece mahkemesince gerekse bölge adliye mahkemesince her ne kadar davacı-karşı davalı erkeğin gerçekleşen bu kusurlu davranışlarının, kadının kişilik haklarına saldırı niteliğinde olmadığı kabul edilmiş ise de; dosya kapsamında toplanan delillerden, davacı-karşı davalı erkeğin gece hastalanan eşini hastaneye götürmediği, kadını bir akrabasının hastaneye götürdüğü, bu suretle eviyle ve eşiyle ilgilenmediği anlaşılmaktadır. Davacı-karşı davalı erkeğin kabul edilen bu kusurlu davranışı kadının kişilik haklarına saldırı teşkil eder niteliktedir. O halde davalı-karşı davacı kadın yararına TMK m. 174/2 koşulları somut olayda oluştuğundan davalı-karşı davacı kadının manevi tazminat (TMK m. 174/2) talebinin kabulüne karar verilecek yerde, yazılı şekilde talebin reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ: Davacı-karşı davalı erkeğin “Kadının davasının kabulü, kendi davasının reddi, kusur belirlemesi, kadın yararına maddi tazminata ve tedbir nafakasına hükmedilmesi ile reddedilen kendi tazminat taleplerine" yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün, yukarıda (2/b) bendinde gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozmanın kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (2/a) bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden Ahmet Rıfkı'ya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde yatıran Oya'ya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 28.09.2021 (Salı)