Çocuğun hangi sürelerle babaya görüşme yapmasının yeterli olacağı hakkında açıklayıcı kr.

Karar

  2. Hukuk Dairesi    2021/7340 E. , 2021/6623 K.

MAHKEMESİ: Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi

DAVA TÜRÜ: Nafaka ve Kişisel İlişki

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı anne tarafından kişisel ilişki yönünden; davalı baba tarafından ise kişisel ilişki ve iştirak nafakası yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

1-Davalı babanın iştirak nafakası davasına yönelik temyiz dilekçesinin incelenmesinde;

6100 sayılı HMK'nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca "Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298.maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibarıyle bu miktar "78.630,00 TL" olarak belirlenmiştir.

Temyize konu iştirak nafakasının kabul edilen yıllık miktarı 3.600,00 TL olup, karar tarihindeki kesinlik sınırı 78.630,00 TL'yi aşmadığından 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi gereğince temyiz sınırı altında kalan para alacağına ilişkin karar kesindir. Açıklanan nedenle, davalı babanın kadının iştirak nafakası davasına yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir. 2- Tarafların kişisel ilişki yönünden temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;

Davacı anne tarafından açılan kişisel ilişkinin kaldırılması veya azaltılması davasının yapılan yargılaması sonunda ilk derece mahkemesince kişisel ilişkinin kaldırılması talebinin reddine, azaltılması talebinin ise kabulü ile “ortak çocuk ile baba arasında her yıl Ocak, Mart Mayıs, Temmuz, Eylül, Kasım aylarının 1. ve 3. cumartesi günleri sabah saat 09.00'dan akşam saat 19.00'a, her yıl babalar gününde sabah saat 09.00'dan akşam saat 19.00'a, dini bayramların 2. günü sabah saat 09.00'dan akşam saat 18.00'a kadar yatılı olmaksızın” kişisel ilişki kurulmasına karar verilmiş, bu hükme karşı davalı baba tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuş, bölge adliye mahkemesince davalı babanın istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile, “Ortak çocuk ile baba arasında her ayın 1. ve 3. haftası cumartesi günü sabah saat 09.00'dan akşam saat 19.00'a kadar, dini bayramların 2. günü sabah saat 09.00'dan akşam saat 19.00'e kadar, her yıl babalar günü sabah saat 09.00'dan akşam saat 19.00'a kadar” kişisel ilişki tesisine karar verilmiş, bu hüküm davacı anne ve davalı baba tarafından temyiz edilmiştir.

Kişisel ilişki düzenlenirken çocuğun yüksek yararı, yaşı ve anne ve babalık duygusunun tatmini ve infaz edilebilir nitelikte olması hususları birlikte değerlendirilerek çocuğun kişisel gelişimine en uygun düzenleme tercih edilmelidir.

Çocuk ile ana ve babası, düzenli kişisel ilişki elde etme ve bu ilişkiyi sürdürme hakkına sahiptir. Ana ve babası ayrı olan çocuğun ebeveyniyle düzenli kişisel ilişki kurması ve bu ilişkiyi sürdürmesi çocuk için bir hak olduğu gibi, ana ve baba için de haktır. Kişisel ilişki sadece çocuğun üstün yararı gerektirdiği takdirde kısıtlanabilir veya kaldırılabilir. Kişisel ilişkinin düzenlenmesinde çocuğun bedeni ve fikri gelişimi yanında ana ve/veya babalık duygularını tatmin de önemlidir. Çocuk ile babası arasında yeterli kişisel ilişki kurulamadığı taktirde güven duygusunun oluşamayacağı açıktır.

Somut olayda, çocuğun babası ile yatılı kişisel ilişki kurulmasına engel somut bir olgu veya iddia bulunmamaktadır. Bu haliyle, Aksaray 1. Aile Mahkemesi'nin 2009/834 esas sayılı dosyası ile çocukla baba arasında tesis edilen kişisel ilişki süresi, babalık duygularını tatmine elverişli olup, çocuğun da baba sevgi ve şefkatini tatmasına da yeterlidir. Bu itibarla kadının kişisel ilişki yönünden davasının reddine karar verilmesi gerekirken, davanın kabulü ile kişisel ilişkinin sınırlandırılmasına karar verilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, davalı babanın iştirak nafakasına yönelik temyiz dilekçesinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde yatıranlara geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 29.09.2021 (Çar.)