Katılanın akrabasının tanıklığına tarafsız olmadığı gerekçesi itibar edilmediği örnek Kr.

Karar

 

 

4. Ceza Dairesi         2021/16414 E.  ,  2023/23844 K.

 

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

 

SAYISI : 2015/327 E., 2016/79 K.

 

SUÇ : Hakaret

 

HÜKÜM : Beraat

 

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

 

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

 

I. HUKUKÎ SÜREÇ

 

Karar başlığında tarih ve sayısı belirtilen incelemeye konu Yerel Mahkemenin kararı ile sanık hakkında hakaret suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.

 

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

 

Katılan vekilinin temyiz isteği; tanık anlatımları karşısında sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulmasına, vesaire ilişkindir.

 

III. OLAY VE OLGULAR

 

Sanığın katılanın üvey babası olduğu ve aralarında mal paylaşımı yüzünden husumet bulunduğu, suç tarihinde sanığın, katılana "Ş...siz p...nk, evimden çık, ev bana ait." şeklinde sözler söyleyerek hakaret ettiği iddia olunmuştur. Yerel Mahkemece, "Olayın tanıklarından H. O. C.'nin katılanın oğlu olduğu ve tarafsız tanık olmadığı, diğer tanık E. A.'nın ise kolluk aşamasında net bir şekilde sanığın hakaret sözlerini duyduğunu beyan ettiği halde mahkememizce alınan beyanında sanığın müştekiye el kol hareketleri yaptığını, sanığın telefonla mı başka birisi ile mi konuştuğunu anlamadığını, sanığın Almanca ve Türkçe karışık bağırır şekilde nara attığını, hakaret ve küfür ettiğini duyduğunu beyan ettiği, mahkememizce tanığa sanığın hakaretlerinin nelerden ibaret olduğunun sorulduğunda ise tanığın 'sanığın bağırır vaziyette bir şeyler konuştuğunu, ses tonundan hakaret ettiğini anladığını, ancak ne söylediğinin anlaşılamadığını' beyan ettiği, çelişki nedeniyle çelişkinin yeniden soru yöneltiğinde ise 'sanığın sesinin uğultu halinde çıktığını, ama kolluk aşamasında beyan ettiği sözleri de sanığın söylediğini' beyan etmesinin karşısında, tanığın çelişkili beyanlarına itibar etmek mümkün görülmemiş, bu kapsamda sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak cezalandırılmasına yeter, kesin somut ve inandırıcı deliller elde edilemediği." kabul edilerek atılı suçtan beraat hükmü kurulmuştur.

 

IV. GEREKÇE

 

1. Amacı, somut olayda maddi gerçeğe ulaşarak adaleti sağlamak, suçu işlediği sabit olan faili cezalandırmak, kamu düzeninin bozulmasını önlemek ve bozulan kamu düzenini yeniden tesis etmek olan ceza muhakemesinin en önemli ve evrensel nitelikteki ilkelerinden biri de, öğreti ve uygulamada; "suçsuzluk" ya da "masumiyet karinesi" olarak adlandırılan kuralın bir uzantısı olan ve Latincede; "in dubio pro reo" olarak ifade edilen "şüpheden sanık yararlanır" ilkesidir. Bu ilkenin özü, ceza davasında sanığın mahkûmiyetine karar verilebilmesi bakımından göz önünde bulundurulması gereken herhangi bir soruna ilişkin şüphenin, mutlaka sanık yararına değerlendirilmesidir. Oldukça geniş bir uygulama alanı bulunan bu kural, dava konusu suçun işlenip işlenmediği, işlenmişse sanık tarafından işlenip işlenmediği veya gerçekleştirilme biçimi konusunda bir şüphe belirmesi hâlinde de geçerlidir. Sanığın bir suçtan cezalandırılmasına karar verilebilmesinin temel şartı, suçun hiçbir şüpheye mahal bırakmayacak kesinlikte ispat edilebilmesidir. Gerçekleşme şekli şüpheli veya tam olarak aydınlatılamamış olaylar ve iddialar sanığın aleyhine yorumlanarak mahkûmiyet hükmü kurulamaz. Ceza mahkûmiyeti; toplanan delillerin bir kısmına dayanılıp, diğer kısmı göz ardı edilerek ulaşılan kanaate ya da herhangi bir ihtimale değil, kesin ve açık bir ispata dayanmalı, bu ispat, hiçbir şüphe ya da başka türlü oluşa imkân vermemelidir. Yüksek de olsa bir ihtimale dayanılarak sanığı cezalandırmak, ceza muhakemesinin en önemli amacı olan gerçeğe ulaşmadan hüküm vermek anlamına gelecektir.

 

Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; sanığın aşamalarda suçlamayı inkar etmesi, tanıkların aşamalardaki anlatımları ve tüm dosya kapsamı karşısında; atılı suçu işlediği şüphe boyutunda kalan sanık hakkında şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince beraat kararı verilmesinde hukuka aykırılık görülmemiştir.

 

2. Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

 

V. KARAR

 

Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Yerel Mahkemenin kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

 

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

 

08.11.2023 tarihinde karar verildi.

Bu sayfa 231 kez görüntülendi.