Lokantada muhasebeci olarak çalışan işçi tanıklarınca, işçinin geç saatlere kadar çalıştığı belirtildiği takdirde, fazla mesai yapıldığının kabulü gerektiği hk.

Karar

 

 

İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

 

24. HUKUK DAİRESİ

 

Esas Numarası: 2017/1407

 

Karar Numarası: 2018/1378

 

Karar Tarihi: 31.05.2018

 

Taraflar arasında görülen davada, kararın istinaf kanun yolunda incelenmesi istenmiş olmakla, Hakim Murat Perçin tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü;

 

A) Davacı İsteminin Özeti:

 

Davacı Vekili; Müvekkilinin davalıya ait işyerinde muhasebe sorumlusu olarak çalışmaya başladığını, kasiyerlik görevini kabul etmediğini, haklı bir sebep gösterilmeden işten çıkartıldığını belirterek davacının kıdem ve ihbar tazminatı ile diğer işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

 

B) Davalı Cevabının Özeti:

 

Davalı Vekili; Davacının ücretinin kayıtlarda gösterildiğini, davacının haftada 45 saatten fazla çalışması bulunmadığını, çalışma sürelerine ara dinlenmelerin katılamayacağını, davacının özel nedenlerden dolayı istifa ettiğini, davacıya yıllık izin ücretinin de ödendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.

 

C) İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:

 

Mahkemece kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti ve yıllık izin ücreti alacakları bakımından davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

 

Ç) İleri Sürülen İstinaf Sebepleri:

 

Davalı Vekili; Mahkemece yalnızca davacı iddialarının ve taraflı tanık beyanlarının hükme esas alındığını, davacının istifa ile iş akdini sonlandırmış olması nedeniyle kıdem ve ihbar tazminatı talep edemeyeceğini, davacının yıllık izinlerini kullandığını, bakiye ücretinin de çıkarken ödendiğini, davacının yasal haftalık çalışma süresi dışında çalıştırılmadığını, fazla mesai ücreti talep edemeyeceğini, sözleşme hükümlerinin, yazılı delil niteliğinde olan bordroların dikkate alınmadığını, davacının ücret bordrolarını çekince koymadan imzaladığını, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini belirterek istinaf kanun yoluna başvurmuştur.

 

D) Gerekçe:

 

İleri sürülen istinaf nedenlerine, yapılan inceleme ve dosya kapsamına göre uyuşmazlık; davacının iş akdinin kıdem ve ihbar tazminatı talep edecek şekilde sona erip ermediği, davacının fazla mesai ücreti ve yıllık izin ücreti alacağı bulunup bulunmadığı konularındadır.

 

İstifanın işverence kabulü zorunlu değilse de, işverence dilekçenin işleme konulmamış olması ve işçinin de işyerinde çalışmaya devam etmesi halinde gerçek bir istifadan söz edilemez. Davacı dilekçeden sonra da çalışmaya devam ettiğinden iş akdinin işveren tarafından feshedildiğine ilişkin mahkemenin kabulü doğrudur. Davacı bu nedenle kıdem ve ihbar tazminatı talep edebilir.

 

Davalı tanıkları işyerinde fazla mesai yapılmadığını, işçilerin dönüşümlü çalıştıklarını bildirmişlerdir. Davalı tanığı Z.T. davalı şirkete ait Arnavutköy’de bulunan Sur Balık Restoranı işlettiğini, şirketin işçisi olmadığını, şirketle kar ortağı olarak restoran çalıştırdıklarını söylemiştir. Davalıya ait işyeri 4 katlı bir lokantadır. Davacı tanıkları çalışanların mesleklerini, çalışma saatlerini açıklamışlardır. Tanıklar muhasebeci olan davacının da kendileri ile birlikte aynı saatte çalışmaya başladığını, gece 22:00 gibi ayrıldığını söylemişlerdir. Davacı tanıklarının bu anlatımları itibariyle mahkemece davacının fazla mesai yaptığı şeklindeki kabulü yerinde olmuştur. Mahkemece bilirkişinin denetime elverişli şekilde davacının haftada 18 saat fazla mesai yapmış olmasına göre, yıllık 270 saat fazla mesaiyi mahsup ederek yaptığı hesaplamadan uygun takdiri indirim de yapılarak karar verildiği anlaşıldığından fazla mesai ücretine yönelik istinaf başvurusu da kabul edilmemiştir.

 

Yıllık izinlerin kullandırıldığının ispat yükü işverene aittir. Davalı taraf yıllık izinlerin kullandırıldığını ispat edemediğinden yıllık izin ücreti talebinin kabulü de doğrudur.

 

Buna göre; dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmakla davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.

 

HÜKÜM: Yukarıda açıklanan nedenlerle;

 

1- Davalı vekilinin istinaf başvurusunun Hukuk Muhakemeleri Kanununun 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan REDDİNE,

 

2- Alınması gerekli 1.086,40 TL istinaf karar harcından peşin alınan 270,88 TL harcın mahsubu ile bakiye 815,52 TL istinaf karar harcının davalıdan tahsili ile Hazineye irad kaydına,

 

3- Kararın taraflara tebliği ve harç tahsil müzekkeresi yazılması işlemlerinin İlk Derece Mahkemesince yapılması bakımından dosyanın Mahkemesine gönderilmesine dair, kesin olmak üzere 31.05.2018 tarihinde, oybirliği ile karar verildi.

Bu sayfa 94 kez görüntülendi.