Davacının, ev sahibinin çocuğuna baktığı ve arızi olarak ev işlerinde yardım ettiği olayda, davacı ile ev sahibi arasındaki ilişkinin hizmet ilişkisi olarak değerlendirilmesi gerektiği hk.

Karar

İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

 

24. HUKUK DAİRESİ

 

Esas Numarası: 2017/1152

 

Karar Numarası: 2017/1697

 

Karar Tarihi: 02.11.2017

 

Davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan inceleme neticesinde;

 

TARAFLARIN İDDİA ve SAVUNMALARININ ÖZETLERİ:

 

Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının, 20/08/2008-30/09/2013 tarihleri arasında çocuk bakıcısı olarak çalıştığını, ücretlerinin eksik ödendiğini, iş akdinin işveren tarafından feshedildiğini kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücret, fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

 

Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; davacının müvekkil işveren yanında 20/08/2008-30/09/2013 tarihine kadar ev işleri için asgari ücretle çalıştığını, asgari ücretten ödendiğini, davacının müvekkile ait evde, ev işlerinde çalışan ve işten kendi isteği ile ayrılan davacının kıdem ve ihbar alacağını hak etmemiş olduğunu, davacının tehdit yolu ile para tahsil etmeye çalışıldığını, İstanbul 75.Asliye Ceza Mahkemesi 2005/635 Esas sayılı dosyasında bu durumun açıkça görüleceğini beyanla davanın reddini savunmuştur.

 

İLK DERECE MAHKEMESİ GEREKÇE ÖZETİ ve KARARI:

 

İlk Derece Mahkemesi'nce özetle; ''tarafların ve dinlenen tanık beyanlarından davacının davalı yanında ev hizmetinde çalıştığı'' gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir.

 

İSTİNAF SEBEP ve GEREKÇELERİ:

 

Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.

 

Davacı vekili istinaf dilekçesinde, ''davacının çocuk bakıcısı olarak çalıştığını, görevsizlik kararının hatalı olduğunu'' ileri sürerek kararın kaldırılmasını talep etmiştir.

 

GEREKÇE:

 

Dava, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücret, fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ve yıllık izin ücreti istemine ilişkindir.

 

Uyuşmazlık, taraflar arasındaki ilişkinin İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda iş mahkemesinin görevi noktasında toplanmaktadır.

 

4857 sayılı İş Kanununun 1 inci maddesinin ikinci fıkrası gereğince, 4 üncü maddedeki istisnalar dışında kalan bütün işyerlerine, işverenler ile işveren vekillerine ve işçilerine, çalışma konularına bakılmaksızın bu Kanunun uygulanacağı belirtilmiştir.

 

İş Mahkemelerinin bulunmadığı yerlerde iş davalarına bakmak üzere bir asliye hukuk mahkemesi görevlendirilir. İş davalarına bakmakla görevli asliye hukuk mahkemesine açılan dava "iş mahkemesi sıfatıyla" açılmamış ise, mahkeme görevsizlik kararı veremez. Bu durumda asliye hukuk mahkemesi tarafından, verilecek bir ara kararı ile davaya "iş mahkemesi sıfatıyla " bakmaya devam olunur.

 

Davanın, İş Kanunu kapsamı dışında kalması halinde, Mahkemenin görevsizliğine ve dosyanın görevli hukuk mahkemesine gönderilmesine karar verilmesi gerekir. Davanın esastan reddi usule aykırıdır.

 

5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 1 inci maddesi uyarınca, İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında, iş akdinden veya İş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözüm yeri iş mahkemeleridir.

 

4857 sayılı Yasanın 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi uyarınca, “ev hizmetlerinde çalışanlar” hakkında bu kanun hükümleri uygulanmaz. Ev hizmetlerinde aşçı, uşak, temizlikçi gibi işlerde çalışan işçi ile ev sahibi işveren arasındaki uyuşmazlığın iş mahkemesi yerine genel mahkemelerde çözümlenmesi gerekir. İş Kanunu kapsamı dışında bırakılan bu hizmetleri gören kimselerle bunları çalıştıranlar arasındaki hukukî ilişkilerde Borçlar Kanununun hizmet akdine ilişkin hükümleri uygulanır. Aile bireylerini evden alarak alışverişe, şehir içinde gezmeye götüren, boş zamanında ev ve eklentilerinde zamanını geçiren şoföründe ev hizmeti yaptığı ve iş kanunu kapsamında olmadığı kabul edilmelidir (Yargıtay 9.HD. 09.10.2008 gün ve 2007/27814 Esas, 2008/25988 K.).

 

Buna karşın evde hastaya bakan hemşire ve çocuk eğiticisi İş Kanunu kapsamında değerlendirilmelidir.

 

Somut olayda, tanık beyanlarından ve tüm dosya kapsamından davalının Temmuz/2008 tarih doğumlu bir çocuğunun olduğu, davacının Ağustos/2008 tarihinde çalışmaya başladığı, davalının çocuğuna bakmak için davacıyı işe aldığı, davacının bu çocuğun bakımı ile uğraştığı, bunun yanında ise arızi olarak ev işlerinde ev sahibine yardım ettiği, bu nedenle davacı ile davalı arasındaki ilişkinin İş Kanunu'nun düzenlediği anlamda hizmet ilişkisi olarak değerlendirilmesi gerektiği, uyuşmazlığın çözümünde İş Mahkemesi'nin görevli olduğu anlaşılmıştır. Mahkemece işin esasına girilerek dava hakkında bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde görevsizlik kararı verilmiş olması hatalı olup, davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile yazılı hüküm tesis edilmiştir.

 

HÜKÜM: Gerekçesi Açıklandığı Üzere;

 

1-Davacı vekilinin istinaf başvurusunun KABULÜ ile; İstanbul 13. İş Mahkemesi 14/02/2017 tarih ve 2016/274 E - 2017/32 K sayılı kararının KALDIRILMASINA;

 

2-Dosyanın, Dairemiz kararına uygun şekilde, tahkikat yapılıp karar verilmek üzere İlk Derece Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE;

 

3-Davalılar tarafından yatırılan istinaf peşin harçlarının talepleri halinde İADESİNE;

 

Dair, dosya üzerinden yapılan inceleme neticesinde, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 353/1-a.6 maddesi gereğince, kesin olarak, oybirliği ile karar verildi. 02.11.2017

 

Bu sayfa 94 kez görüntülendi.