Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 22.01.2013 tarihli ve 2012/6-1431 E., 2013/18 K. sayılı kararı ile 2012/13-1444 E., 2013/305 K. sayılı kararında kabul edildiği üzere, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığı, bu nedenle mahkemece sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilam kararda gösterilmemiş ise de bu hususun ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
2. Ceza Dairesi 2021/4185 E. , 2022/18254 K.
•
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyizinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II- Sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün temyizinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 22.01.2013 tarihli ve 2012/6-1431 E., 2013/18 K. sayılı kararı ile 2012/13-1444 E., 2013/305 K. sayılı kararında kabul edildiği üzere, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığı, bu nedenle mahkemece sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilam kararda gösterilmemiş ise de bu hususun ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
1- 5237 sayılı TCK'nın 125/3-c. maddesi kapsamındaki hakaret suçu 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik öncesinde de CMK'nın 253/1. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamında ise de; sanığın hırsızlık suçunu hakaret suçu ile birlikte işlediğinin iddia olunması nedeniyle bu suç açısından uzlaşma işlemleri uygulanmadığı, ancak sanık hakkında hırsızlık suçunu işlemediğinin sabit olduğu kabul edilerek bu suçtan beraat kararı verilmiş olması karşısında; hakaret suçunun müstakil işlendiği kabul edilerek uzlaştırma işlemi uygulanıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Sanık hakkında hakaret suçundan hüküm kurulurken TCK'nın 125/4. maddesinde ağırlaştırıcı neden olarak öngörülen aleniyetin gerçekleşmesi için olay yerinde başkalarının bulunması yeterli olmayıp, hakaretin belirlenemeyen sayıda kişi ve herkes tarafından görülme, duyulma ve algılanabilme olasılığının bulunması, herhangi bir sınırlama olmaksızın herkese açık olan yerlerde işlenmesi gerekmekte olduğu, somut olayda ise; sanığın, hakaret suçunu aleni olmayan iş yeri içerisinde bulundukları sırada işlemesine karşın, TCK'nın 125/4. maddesi uygulanmak suretiyle fazla cezaya hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 03/11/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.